Het was een bijzondere dag. Mijn zoontje van 1 jaar is namelijk voor het eerst een dag met mij alleen op stap gegaan. We hadden het voornemen al een tijdje, maar elke keer als ik met hem aan de haal wilde gaan, dan ging zijn moeder mee.
Na een rit van 1,5 uur met file en een zoon die op de snelweg bij elke passerende auto het woord "auto" zei:), kwamen we aan.
Bij binnenkomst wordt je als Trixlid blij van alle treinen die je ziet. Maar mijn zoon werd helemaal gek. Elke trein was een auto, elke persoon was een auto. Hij heeft de eerste tien minuten ongeveer 100 keer auto gezegd.
Even een kort bezoekje aan de reparatiedienst om mijn kersttreintjes weer aan de praat te brengen. Gelukkig bleek het niets groots te zijn. Mijn dank voor de reparatie!
Toen eindelijk op pad.
Met een kinderwagen, fototoestel, ipad voor de filmpjes en een gevulde portemonnee voor de toekomstige nieuwe aanwinsten gingen we met twee mannen op stap.
Al snel werd duidelijk dat kraampjes bezoeken met een baby anders dan normaal is. Hij vindt het leuk om bij alle treinen "auto" te roepen en alle opa's en oma's in de omgeving wilden toch even hallo zeggen tegen ons nieuwste toekomstige Trixlid.
Na een tocht van drie uur en een trein TE 203, wat rails, een sticker, gerepareerde treintjes, een paar honderd foto's en een twintigtal filmpjes gingen we weer naar huis.
Ik heb zelden een meer tevreden slapende passagier in de auto gehad. Kortom, het was fantastisch!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten